Na podstawie powyższego badania można stwierdzić, że wartości otrzymane za pomocą szacowania podstawowych współczynników teorii perspektywy za pomocą ankiet i podstawiania ich do wzorów różnią się od wyborów, które powinny zostać dokonane na podstawie klasycznych teorii finansów. Badanie potwierdziło wystąpienie zjawisk i tendencji opisanych w teorii perspektywy w postaci awersji do strat i indywidualnej skłonności do ryzyka. Jednakże próba wymierzenia stałych współczynników w celu oszacowania skali tych zjawisk i dalszego wykorzystania okazała się tylko w połowie satysfakcjonująca. Podstawowy współczynnik skłonności do ryzyka przy rozpatrywaniu zysków okazał się niestabilny i zależny od skali oraz sposobu przedstawienia problemu. Ten sam współczynnik okazał się stały w kontekście strat, co oznacza, że może on być obliczony na podstawie ankiet i użyty przy przewidywaniu zachowań i preferencji inwestorów przy rozpatrywaniu innych problemów decyzyjnych dotyczących strat. Zróżnicowane wyniki przypominają o fakcie, że oparcie wzorów i obliczeń na zmiennych, których podłoże jest czysto psychologiczne, nie daje gwarancji uzyskania porównywalnych wyników. Mimo wszystko wzory uzyskane na podstawie teorii perspektywy zawsze stanowić będą interesujące uzupełnienie klasycznych teorii, pozwalające na lepsze zrozumienie skłonności i preferencji inwestorów.